Gendergelijkheid

Gelijke beloning voor gelijke prestaties.

Wanneer je denkt aan ongelijke rechten voor vrouwen dan vind je die niet alleen in verre oosterse landen, maar het gebeurt hier ook in Nederland, ondanks dat we hier een wetgeving voor hebben die dit zou moeten voorkomen. In het Nederlandse bedrijfsleven geldt de plicht te werken met loonschalen en beloning naar prestatie waarmee al een groot deel van het probleem wordt voorkomen. Dan nog blijft een loonschaal een rekbaar begrip met een marge van soms 20 procent. Bij een managementfunctie binnen een bedrijf kan die loonschaal liggen tussen de 3000 en 3600 euro bruto. Vaak ligt het loon van een man aan de bovenzijde van de schaal terwijl een vrouw met de nodige ervaring met moeite net boven het minimum start. Nu mag ieder natuurlijk de keuze maken akkoord te gaan met een loonaanbod, maar het verschil is duidelijker als je bedenkt dat de vrouwelijke manager in dit voorbeeld per maand 4 dagen meer moet werken voor hetzelfde inkomen. En dat is vreselijk krom. Wereldwijd is de ongelijke beloning tussen mannen en vrouwen nog veel groter. Zo tonen onderzoeken aan dat vrouwelijke kledingarbeiders in Cambodja, Sri Lanka en India tussen de 10 en 40 procent minder betaald krijgen dan mannen. In Pakistan is het verschil met 60 procent nog veel groter.

[bron: Ilo.org ]