Welkom

Stel je wandelt door een winkelstraat. Je bent met je beste vriend, partner of wie dan ook maar met wie je graag op pad bent. Je ziet een fantastisch winkeltje met echt alleen jouw dingen. Beeld je jouw favoriete winkel in, het maakt niet uit of dit nu kleding, badeendjes, boeken of gereedschap is. Je kijkt je winkelmaatje glunderend aan en stapt naar binnen. Althans, dat wil je. Je komt de winkel niet binnen. De deur staat uitnodigend open, maar het lukt je niet. Na veel vijven en zessen en hulp van een omstander is het dan toch gelukt, je bent binnen. Maar je staat in de deuropening en komt niet verder. Een grote, zware doos blokkeert de ingang. Je ziet iets liggen wat je dolgraag van dichtbij zou willen bekijken, maar je komt er niet bij.

Wanneer je dit als gezonde, of in ieder geval als niet-blinde, wandelende medemens leest, dan frons je waarschijnlijk je wenkbrauwen. Wat een fantasierijk verhaal! Hoezo, zou ik de winkel niet binnen kunnen komen?

Voor mensen in een rolstoel of met een rollator is dit dagelijkse realiteit: voor een winkel ligt een dijk van een drempel. Binnen staan dozen met voorraad die het je onmogelijk maken om in een verderop gelegen paadje te snuffelen of de rekken staan simpelweg te dicht op elkaar. Daarnaast zijn er spullen zo hoog weg gehangen, dat er nog maar weinig mensen zijn die daar überhaupt bij komen. Los van alle gevoelens van frustratie die dit oproept, maakt het ook dat je je niet welkom voelt. Daar sta je dan, je neemt te veel ruimte in. Ruimte, opgevuld door dat noodzakelijke hulpmiddel dat jou toebehoort.

En dit gevoel wordt niet alleen opgeroepen door leuk uitziende winkeltjes. Het geldt ook voor restaurants. Nadat je de drempel hebt overwonnen, wacht vervolgens de uitdaging met het tafeltje waar je niet aan kunt zitten omdat je er niet onder past met je rolstoel en uiteraard kun je niet naar de wc die zit immers i.v.m. de oude karakteristieke eigenschappen van het gebouw in de kelder (die met die steile trap). Voor slechtzienden is er ook een uitdaging omdat je het menu niet kunt lezen.

Naast winkeltjes en restaurants zijn er legio openbare ruimtes te verzinnen die niet of slecht toegankelijk zijn voor mensen met een handicap. Denk ook aan luide muziek die leidt tot overprikkeling of het niet verstaanbaar zijn voor elkaar.

Alle bovenstaande voorbeelden maken dat mensen die iets mankeren zich niet of minder welkom voelen. En dat terwijl er zo weinig nodig is om het voor een veel grotere groep naar de zin te maken. De muziek kan zachter worden gezet, dat kost niets. Een drempelplaat is ook niet de grootste kostenpost. Een wc kan ook boven worden aangelegd. Dit kost inderdaad wat en gaat mogelijk ook nog ten koste van de mogelijk krappe ruimte, maar met slim indelen, zou je een ander onderdeel naar de kelder kunnen verplaatsen zodat iedereen in jouw restaurant naar het toilet kan.

En als een deur makkelijker open kan, dan is niet alleen die rolstoeler blij, maar ook die ouder met de onhandige kinderwagen of die oudere met een rollator of stok. Kortom: zorg dat iedereen zich welkom voelt!